Osoba odpowiedzialna

(imię, nazwisko, email,

prof. dr hab. n. med. Juliusz Huber

Kierownik Zakłądu Patofizjologii Narządu Ruchu

Semestr

Zimowy

wykłady

---

ćwiczenia

---

seminaria

15

Ćwiczenia:

- poznanie struktury i funkcji jednostki ruchowej mięśni twarzy ze szczególnym uwzględnieniem narządu żucia;

- poznanie metod badań neurofizjologii klinicznej w diagnostyce dysfunkcji nerwów twarzowego i trójdzielnego oraz mięśni okolic głowy, szyi, części proksymalnych i dystalnych kończyny górnej;

- poznanie norm badań neurofizjologicznych w zakresie czynności mięśni i przewodnictwa nerwowego eferentnego i aferentnego (EMG, ENG-fale M, F, odruch H, odruch mrugania, badanie SCV);

- poznanie zasad diagnostyki przewodzenia impulsów we włóknach ruchowych i czuciowych w normie i w patologii;

- poznanie zasad przewodzenia impulsów w szlakach aferentnych i eferentnych rdzenia kręgowego i w ośrodkach nadrdzeniowych w normie i w patologii (badania SEP i MEP);

- poznanie zasad badań transmisji nerwowo-mięśniowej w zespołach miastenicznych lub zespole Lamberta-Eatona;

- poznanie zasad różnicowania zmian aksonalnych i demielinizacyjnych w mono- i polineuropatiach;

- poznanie zasad badania jednostek ruchowych w procesie regeneracji i degeneracji;

- poznanie najbardziej charakterystycznych jednostek chorobowych u pacjentów z dysfunkcją w układzie stomatognatycznym.

Seminaria:

1. Pojęcie jednostki ruchowej – klasyfikacja, metody badań neurofizjologicznych w zaburzeniach narządu żucia, uszkodzeniach nerwu twarzowego i trójdzielnego, cechy neurofizjologiczne jednostki ruchowej, działanie motoneuronów i włókien mięśniowych w stanie patologii i w normie

2. Badanie przewodnictwa obwodowego, ruchowego i czuciowego ze szczególnym uwzględnieniem zasad diagnostyki nerwów trójdzielnego i twarzowego

3. Badanie przewodnictwa aferentnego i eferentnego w odcinku szyjnym rdzenia kręgowego oraz na poziomie nadrdzeniowym

4. Metody diagnostyki neurofizjologicznej. Jej zastosowanie w stomatologii i protetyce oraz neurologii i neurorehabilitacji

5. Badanie neurofizjologii klinicznej na tle innych badań diagnostycznych  schorzeń narządu ruchu

• elektromiografia (EMG)

  - globalna, elementarna, polielektromiografia

  - analiza badania EMG, normy zapisu elektromiograficznego

  - czynność spontaniczna rejestrowana z mięśni

  - zmiany neurogenne i miogenne w jednostkach ruchowych i mięśniach

  - analiza komputerowa EMG

• elektroneurografia (ENG)

  - badanie fali M, fali F, fali A

  - badanie odruchu H

• ruchowe potencjały wywołane (MEP) indukowane polem magnetycznym na różnych poziomach,  monitorujące przewodnictwo eferentne

• somatosensoryczne potencjały wywołane (SPW), rejestrowane z różnych poziomów, monitorujace  przewodnictwo aferentne

• metoda badania filamentami von Frey’a oraz krzywych pobudliwości czuciowej (IC-SD) – ocena percepcji czuciowej w obrebie  kończyn górnych i dolnych w warunkach prawidłowych i w patologii

6. Normy, sposoby interpretacji wyników, korelacja z innymi badaniami diagnostyki obrazowej

7. Badanie neurofizjologiczne zaburzeń transmisji nerwowo-mięśniowej

Seminaria i ćwiczenia ( praca z pacjentem oraz praca w podgrupie pomiędzy jej członkami).

Materiały źródłowe, rzutnik multimedialny, aparatura do diagnostyki neurofizjologicznej.

Forma
i warunki zaliczenia

Literatura podstawowa

(nie więcej niż 3 pozycje)

1. Emeryk-Szajewska M., Niewiadomska–Wolska M., (Red.) „Neurofizjologia Kliniczna - Elektromiografia, Elektroneurografia” T1., Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, Kraków, 2008.

2. Huber J. - Badania neurofizjologiczne, C4, W: Szczeklik A. Red.: Choroby wewnętrzne, Podręcznik multimedialny oparty na zasadach EBM, Rozdział VII. Choroby reumatyczne, C. Badania diagnostyczne, Tom II, Kraków, Medycyna Praktyczna, 2006. ISBN 83-7430-069-8.

3. Haussmanowa-Petrusewicz I.” Elektromiografia kliniczna”, PZWL, Warszawa, 1986.

1. Kozubski W., Liberski P., (Red.) „ Choroby układu nerwowego”Wydawnictwo PZWL, Warszawa 2004.

2. Szabela D. - „Potencjały wywołane w praktyce lekarskiej” – Łódzkie Tow. Nauk., 1999.

3. Kinalski R., Neurofizjologia dla neurorehabilitacji, Podręcznik dla studentów i absolwentów wydziałów fizjoterapii. Med. Pharm., Wrocław Polska, 2008.

Odniesienie do kierunkowych efektów kształcenia

EK.(W)1.

EK.(W)2.

EK.(W)3.

EK.(U)1.

EK.(U)2.

EK.(KS)1.

EK.(KS)2.